Era unha mañá de decembro

Era unha mañá de decembro
cando eu iba pro muíño,
en un portal sobre unas pallas
encontrein un rapaciño.
Ai que neno máis guapo,
Virxe do Carmen,
vaia neniño máis hermoso.
Dichosa madre,
o verte tan probe
en esa cuniña,
o ver eses ollos
y esa cariña,
a bicos te comería.
Probe neniño,
bico tras bico,
cheus de cariño.
¡Eh! Non teis con que taparte
nin tan siquiera un pañuelo,
toma este
que o día do meu santo
regaloume o meu abuelo
hecho de estambre
moi ben texido
que por moito que xele
non te entra o frío.
Adiós, pequeño da miña alma,
non me podo parar más,
voume co grau ao muíño
e aínda teño que amasar.
Heiche facer un bo bolo
con un cacho de touchiño,
para ti e para túa nai a Virxe,
meu neniño, meu neniño.

Intérprete: Luciana Martínez (n. 1927), de Ponferrada.

Compilado por: Tamara Pacios.

Notas: Está escrito nun galego con castelanismos, falado na zona da intérprete.